จิตอาสาก็เช่นกัน ต้องไร้พรมแดน
เป็นหมู่บ้านหนึ่งที่อยู่ห่างไกล
ต้องเดินทางข้ามน้ำข้ามเขาหลายลูก
มีความลำบากพอสมควรในการเดินทาง
#ดอยสองลูก ขึ้นชื่อในความชันมานาน
ขัดขวางหมู่บ้านนี้ให้แยกออกจากโลก
ถึงแม้น ยามนี้ ได้ปรับเส้นทางดีขึ้น
แต่ฤดูฝนก็ยังไม่ค่อยมีใครกล้าเสี่ยงนัก
#พายุโนอึน ทำให้ฝนตกมากทั่วไทย
แต่ตรงกับวันที่เรามีนัดจะเดินทางพอดี
ฝนเริ่มตกหนักทั้งคืนตั้งแต่ช่วงเย็น
ข่าวน้ำท่วมทั่วไทย หนาหู
ทีมเราหวั่นวิตกไม่น้อย
โดยเฉพาะแขกผู้มาเยือน #ทีมคุณก็อต
เช้ายังมีฝนปรอยๆ
ดินแห้งกลายเป็นดินอุ้มน้ำที่พร้อมจะลื่น
ไม่ว่าคนหรือรถก็เช่นกัน
#แผนในการเดินเท้า เข้าไปมีหลายแผน
รวมถึง การประเมินทุกความเสี่ยง
เพื่อเผชิญกับทุกอุปสรรค
เมื่อถึงเวลา ประสบการณ์เป็นตัวชี้ขาด
ยาที่พ่นผ่านขวดน้ำเปล่าที่ทำเป็นท่อ
ดูเหมือน จะช่วยบ้าง
ยาที่หมอฉีดให้ พรุ่งนี้ต้องฉีดซ้ำอีกที
พรุ่งนี้ ไปหาหมอที่ #บ้านโลโลคีล่าง นะ
เราต้องการ การประเมิน
หากไม่ดีขึ้นจะต้องไปโรงพยาบาล
แต่ถ้าดีขึ้น จะฉีดยาอีกเข็ม
แต่เด็กบนดอย หอบขนาดนี้
ไปโรงพยาบาลไม่ได้
นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่เราเดินดอยช่วงฝน
หากวันนี้ เราไม่ได้ขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้น
ลำพัง รพ.สต. ดูแลได้ระดับหนึ่ง
หมู่บ้านยังห่างไกลจาก รพ.สต. อยู่มาก
ไม่ต้องพูดถึงโรงพยาบาล
แถม!! น้องพยาบาลเป็นผู้หญิง
มีแต่การช่วยเหลือกันจากเพื่อนๆ
ขากลับออกจากบ้านทีผะแหล่
รถเรา ๓ คัน ติดหล่มกันกว่า ๓ ชม.
ทุกคน หมอ พยาบาล ทุกคน
ช่วยกัน ดึง ดัน ลาก รถให้พ้นภัย
เกิดมิตรภาพใหม่ท่ามกลางความลำบาก
เกิดความเข้าใจกันและกัน
ทีมคุณก็อตจากต่างเมือง
ไม่ได้แค่เห็นอีกโลกอีกใบ
แต่ได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะมีจริง
คนทำงานสื่อ เห็นแต่ภาพเป็นข่าว
ความจริงยังรอการสัมผัส
การเดินเท้าเพียง ๕ กิโลเมตร
แต่ใช้เวลา ๕ ชั่วโมง
ขากลับ เปลี่ยนเป็นรองเท้าบู้ต
ชีวิตของเธอเปลี่ยน เดินลิ่ว
จาก ๕ ชั่วโมงเหลือไม่ถึง ๔ ชั่วโมง
การเดินเท้าครั้งนี้มีเรื่องราวประทับในหัวใจอย่างมากมาย
เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังใหม่ครับ
เขียนโดย นพ.ประจินต์ เหล่าเที่ยง
ติดตามบทความอื่นๆ ได้ที่ https://w2.med.cmu.ac.th/suandok-variety/