มองแผลผ่านภาพ
ชื่อผู้ประดิษฐ์ นางสาว ธัญญา บุราพันธ์ , นางสาว พิมพรรณ ภู่ปะวะโรทัย
สถานที่ทำงาน หอผู้ป่วยไฟไหม้ น้ำร้อนลวก งานการพยาบาลผู้ป่วยศัลยศาสตร์
ปีที่เริ่มใช้ 2549
หลักการและเหตุผล
หอผู้ป่วยไฟไหม้น้ำร้อนลวก ให้การดูแลผู้ป่วยที่มีแผลไหม้ชนิดต่างๆ ได้แก่ แผลไฟลวก น้ำร้อนลวก ไฟฟ้าดูด รวมทั้งแผลไหม้จากสารเคมีต่างๆ และในกรณีที่ผู้ป่วยมีแผลไหม้ที่มีความรุนแรงมาก ( major burn injury ) บางรายมีปัญหาซับซ้อนหลายระบบ จำเป็นต้องได้รับการรักษาจากผู้เชี่ยวชาญหลายสาขา (multidisciplinary team ) ได้แก่ ศัลยแพทย์ศัลยกรรมตกแต่ง ( Plastic surgery ) อายุรแพทย์ด้านต่างๆ เช่น แพทย์สาขาโรคติดเชื้อ ระบบการหายใจ โรคไต แพทย์ออร์โธปิดิกส์ เวชศาสตร์ฟื้นฟู กุมารแพทย์ และจิตแพทย์ เป็นต้น มักพบว่าเมื่อแพทย์เฉพาะทางที่ได้รับใบขอรับคำปรึกษา (consult )ต้องการทราบลักษณะแผลของผู้ป่วย แต่เดิมจะต้องมีการเปิดแผลเพื่อให้แพทย์ได้ประเมินแผลก่อนให้การรักษา ซึ่งทำให้รบกวนเวลาพักผ่อนของผู้ป่วย เพิ่มความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน และอาจมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อของแผลเพิ่มมากขึ้น โรงพยาบาล ต้องสิ้นเปลือง วัสดุ อุปกรณ์ในการทำแผล (ชุดทำแผล ผ้ากอซ น้ำยาต่างๆ ครีมยาปฏิชีวนะเฉพาะที่ เสื้อคลุม หมวก ผ้าปิดปากและจมูก) บุคลากรพยาบาลต้องทำงานเพิ่มขึ้น แพทย์ต้องเสียเวลาในการรอเปิดแผล ผู้ป่วยอาจไม่พึงพอใจที่จะให้เปิดทำแผลอีกครั้งและบางครั้งอาจต้องนัดแพทย์ให้มาดูแผลในวันถัดไป ทำให้เกิดความล่าช้าในการตัดสินใจสั่งการรักษา อาจเกิดผลเสียต่อผู้ป่วย อีกทั้งในการประเมินแผลแต่เดิมจะต้องมีการระบุ ตำแหน่งของแผล ขนาดของแผล( อาจใช้ไม้บรรทัดวัดความกว้าง ความยาว ความลึก หรือใช้แผ่นพลาสติก วางทาบบนแผลแล้วใช้ปากกาวาดตามเส้นขอบแผล) บอกลักษณะของพื้นแผลว่ามีเนื้อตายหรือเป็นgranulation tissueโดยระบุเป็นเปอร์เซ็นต์ บอกลักษณะขอบแผล สภาพผิวหนังรอบแผล สิ่งขับหลั่งจากแผล ซึ่งการประเมินจากสายตาของแต่ละคนอาจมีความแตกต่างกันไป หอผู้ป่วยจึงได้คิดค้นนวัตกรรมการถ่ายภาพแผลผู้ป่วยโดยใช้กล้องดิจิตอลแล้วเก็บข้อมูลไว้ในคอมพิวเตอร์ แยกตามรายชื่อผู้ป่วยแต่ละราย โดยเรียงลำดับภาพตามวัน เวลาที่ถ่ายภาพ เพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกแก่แพทย์ และทีมสหสาขาวิชาชีพที่มีความจำเป็นต้องประเมินแผลของผู้ป่วยก่อนตัดสินใจสั่งการรักษา โดยแพทย์และผู้เกี่ยวข้องจะสามารถเข้าดูภาพถ่ายของแผลได้ตลอดเวลาโดยไม่ต้องรบกวนผู้ป่วย ซึ่งภายหลังการดำเนินการช่วงเวลาหนึ่ง พบว่าเป็นที่ยอมรับและพึงพอใจของแพทย์โดยเฉพาะ อายุรแพทย์สาขาโรคติดเชื้อ กุมารแพทย์ จิตแพทย์ แพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู และ ศัลยแพทย์ สาขาศัลยกรรมตกแต่ง เป็นต้น นอกจากนี้ยังทำให้ทีมผู้รักษาได้เห็นความก้าวหน้าการหายของแผล รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงของแผลกรณีที่แผลติดเชื้อ ทำให้ทีมสามารถวางแผนการรักษาได้ทันที ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วและที่สำคัญเป็นความพึงพอใจของผู้ป่วยเองที่ยินยอมให้มีการถ่ายภาพเก็บไว้ให้แพทย์ดู แทนการต้องเปิดทำแผล